اثر سطوح مختلف پربیوتیک دیوارة سلولی مخمر Saccharomyces cerevisiae در رشد، بقا، بازماندگی و شاخص‌های خونی قزل‌آلای رنگین‌کمان (Oncorhynchus mykiss)

این پژوهش به منظور ارزیابی تأثیر پربیوتیک دیوارة سلولی مخمر Saccharomyces cerevisiae به اختصار (YCW) در شاخص‌های رشد، تغذیه، درصد بازماندگی، شاخص‌های خونی قزل‌آلای رنگین‌کمان (Oncorhynchus mykiss) بررسی شد. تعداد 600 قطعه قزل‌آلا با وزن متوسط (1±20) گرم به 4 تیمار و 3 تکرار (در هر تکرار 50 قطعه ماهی) تقسیم شدند. تیمارهای 1،2، 3 و 4 به ترتیب با جیره‌های حاوی 0، 5/0، 5/1 و 5/2 گرم پربیوتیک دیوارة سلولی مخمر Saccharomyces cerevisiae به مدت 60 روز تغذیه شدند. نتایج نشان داد وزن بدن قزل‌آلای رنگین‌کمان در تیمار شاهد (تیمار 1)، تیمار 2، تیمار 3 و تیمار 4 به ترتیب 35/0±70/48،30/0±60/50،20/0±40/52،15/0±30/52 گرم بود. بالاترین میزان وزن بدن در دورة 60 روز پرورش در تیمار 3 مشاهده شد که نسبت به تیمار شاهد دارای اختلاف معنی‌دار بود، اما با تیمار 5/2 گرم اختلاف معنی‌دار نداشت (05/ 0P>). طول بدن قزل‌آلای رنگین‌کمان در تیمار شاهد (تیمار 1)، تیمار 2، تیمار 3 و تیمار 4 به ترتیب 05/0±1/16،03/0±4/16، 03/0±8/16، 05/0±7/16 سانتی‌متر بود. به طوری که در دورة پرورش مقادیر مختلف 5/0، 5/1 و 5/2 گرم پربیوتیک دیوارة سلولی مخمر Saccharomyces cerevisiae اختلاف معنی‌داری بین تیمار شاهد و تیمارهای 5/0، 5/1 و 5/2 گرم در کیلوگرم جیرة غذایی تأثیری در طول ماهیان پرورشی مشاهده شد (05/0P). افزودن پربیوتیک دیوارة سلولی مخمر Saccharomyces cerevisiae به جیرة غذایی ماهیان انگشت‌قد قزل‌آلای رنگین‌کمان تأثیری در افزایش درصد بازماندگی نداشته است. در این تحقیق پربیوتیک دیوارة سلولی مخمر Saccharomyces cerevisiae با این‌که در تعداد فاکتورهای خونی شامل گلبول‌های قرمز (RBC) و هماتوکریت (HCT) تأثیر نداشت (05/0P>)، ولی در میزان هموگلوبین و اندیس‌های گلبولی نمونه‌های قزل‌آلای رنگین‌کمان در تیمارهای مختلف آزمایشی تفاوت معنی‌داری مشاهده شد (05/0P